دریاچه بایکال در سیبری قدیمی ترین و عمیق ترین دریاچه روی سیاره ما هست. مردم محلی برای قرن ها این دریاچه رو عبادت کردن و داستان های اسرار آمیزی از اون رو به نسل های بعدی منتقل کردن. ولی این داستان ها چقدر باورکردنی هستن؟ تصمیم با خودتون هست. من فقط این داستان ها رو براتون نقل میکنم. خودتون در سفر به بایکال درباره اش فکر کنید.
افسانه یک اژدهای مخوف در اعماق دریاچه بایکال!
دریاچه بایکال هیولایی درون خود داره که داستان های ترسناکی درباره اش روایت شده. خیلی از قدیمی ها درباره اژدهای درون دریاچه گفتن که در خلیج موخورسکی زندگی میکنه. گرم ترین قسمت دریاچه جایی که ماهیگیرهای محلی رو برای پادشاهی دنیای زیر آب خودش اسیر میگیره. بعضی از شایعات میگن که این اژدها چهره ای شبیه ماهی خاویاری و بسیار زشت و کریه داره. بعضی ها هم میگن که این اژدها ترکیبی از یک مارمولک و هیولا با یک زره در پشتش هست. یک سری ها هم میگن که این جانور شبیه ایکتیوساروس، جانور ماقبل تاریخ و جد کروکدیل ها هست. برای آرام کردن این هیولا مردم محلی خز، جواهرات و غذا به او تقدیم میکردن. بعضی هم با قربانی کردن برایش خون میریختن.
در کنار همه این شایعات و خرافات، در دهه 1980 دانشمندان اتحاد جماهیر شوروی یک موجود زنده جنبنده به طول تقریبی 30 متر رو در کف دریاچه پیدا کردن. البته این هیولا خیلی زودتر از اینکه تشخیص داده بشه از نگاه دانشمندان دور شد. تا امروز همه دانشمندان روس و خارجی هنوز سعی میکنن تا ردی از هیولای بایکال پیدا بکنن. همزمان هر چند وقت یک بار هم یک موجود عجیب در دریاچه بایکال در اینترنت پخش میشه. با این حال کسی نمیدونه که این یه موجود مرموز هست یا فقط یک کلک تبلیغاتی برای ترغیب به سفر به بایکال!
افسانه طلای خانواده سلطنتی روسیه خوابیده بر کف بایکال!
یکی از رازهای حل نشده در تاریخ کشور روسیه هم به همین دریاچه بایکال مربوط میشه. اینکه بعد از انقلاب اکتبر 1917 چه بلایی سر طلا و جواهر خانواده رومانوف اومد. روزهایی بود که کشور درگیر جنگ داخلی بین طرفداران و مخالفان رژیم تزاری یعنی ارتش سفید و ارتش سرخ بود. در این روزها جواهرات خانواده سلطنتی به حد امکان از سنت پترزبورگ دور و دور شدن. در نهایت وقتی در سال 1919 دست بلشویک ها به این گنجینه رسید، متوجه شدن که به جای شمش های طلا فقط تعدادی آجر پیدا کردن.
اگر دقیق تر بخواهید بدونید، 180 تن طلا در این شلوغی ها گم شده. بعضی ها معتقدن که این طلاها در یک تصادف هنگامی که قطار سیبری از کنار دریاچه بایکال عبور میکرده به داخل دریاچه سقوط کرده. البته این افسانه ها درباره طلای گمشده خانواده سلطنتی دانشمندان و افراد ماجراجو رو برای سال ها به تکاپو انداخته. زیردریایی های میر چندین مرتبه به کف دریاچه رفتن و حتی جعبه های قدیمی با میله های پر زرق و برق طلا هم پیدا کردن. ولی به دلیل جابجایی مکانی نتونستن بهش دست پیدا بکنن.
افسانه عاشقانه رود آنگارا
افسانه های بایکال همگی وحشتناک نیستن. بلکه محبوب ترین روایت از دریاچه بایکال داستانی کاملا عاشقانه است. حدود سیصد رودخانه به دریای بایکال میریزه و فقط یک رودخانه به نام آنگارا هست که از اون خارج میشه. یکی از اصلی ترین رودخانه های سیبری که مردم محلی اون رو دختر بایکال می دونن.
تو این داستان بایکال یک مامور جمع آوری مالیات از سرزمین های اطراف هست. پدر از مردم مالیات رو می گرفت و دختر خوش قلب دوباره اون ها رو بین مردم پخش می کرد. فقط یک گردنبند رو برای خودش و همسر آینده اش نگه می داره.
تا اینکه روزی بایکال به همسایه ها میگه قصد داره دخترش رو شوهر بده. پدر مرد جوانی به نام ایرکوت رو برای دخترش آنگارا انتخاب میکنه. آنگارایی که خودش عاشق شوالیه ینیسی بود. با اینکه حرف پدر قطعی بود ولی آنگارا گوش نمیکنه و با گردنبند از خانه فرار میکنه.
آنگارا تو مسیر فرارش کنار دریاچه بایکال گردنبند رو پاره میکنه. دونه های مروارید گردنبند هرکدوم تبدیل به یکی از روستاهای کنار دریاچه میشن. کمی جلوتر روی یک بلندی ایرکوت رو میبینه. جایی که شهر امروزی ایرکوتسک ساخته شده. با این حال آنگارا به مسیرش ادامه میده و به ینیسی میرسه. دقیقا همونجایی که رودخانه های آنگارا و ینیسی بعد از کیلومترها به هم میرسن.
بایکال ، مسیری برای ورود به دنیای دیگر!
دریاچه بایکال عمیق ترین دریاچه جهان هست. منتها مردم محلی قبل از انجام تحقیقات علمی به این نکته اعتقاد داشتن. آنها بر این باور بودن که انتهای این دریاچه به یک اقیانوس آزاد یا یک دنیای دیگه منتهی میشه. در بالای همین نقطه گویا منطقه ای هست که همیشه گرداب های شدیدی ظاهر میشه و قایق های عبوری رو درون خودش میبره.
اولین بار در دهه 1930 عمق دریاچه اندازه گیری شد و از اون زمان به طور مداوم این اطلاعات به روز میشه. به طور میانگین عمق دریاچه 740 متر هست. در حالیکه عمیق ترین نقطه با عمق 1642 متر هم شناسایی شده. دقیقا همون جایی که در افسانه های محلی به نام “پرتگاه بی انتها” توصیف شده.
اسم دریاچه بایکال از کجا آمده است؟
عمر دریاچه بایکال موضوعی هست که دانشمندان شک های اساسی درباره اش دارن. اصلی ترین تئوری حدود 25 تا 35 میلیون سال را مطرح میکنه. درحالی که دانشمندان دیگری حتی به 150 تا 8 هزار سال پیش هم اشاره کردن. با این حال مطمئن هستیم که قرن دوم میلادی مردمانی اطراف دریاچه بایکال زندگی میکردن. از اون زمان تاکنون اسم های مختلف و البته نسبتا مشابهی برای این دریاچه گذاشتن. “بای” در بسیاری از زبان ها به معنای بزرگ و عالی هست. در بوریات، به دریاچه “بایگال دالایی” به معنای آب بزرگ مانند دریا میگفتن. در زبان یاکوت ها “بایحال” یا “بایگال” نامیده میشده به معنای آب بزرگ و عمیق. همین طور افسانه ای وجود داره که معتقد هست بایکال زمانی یک کوه آتشفشان بوده که نامش هم به معنای “آتش ایستاده” هست.
