گربه های هرمیتاژ دو روز پشت سر هم در شهر سنت پترزبورگ رو به خودشون اختصاص دادن. تو این روزها مردم شهر با جشن و پایکوبی از اولین ساکنین و محافظین تشکر می کنن. بله منظورم گربه هایی هست که برای چندین قرن وظیفه محافظت از مردم شهر و آثار تاریخی موزه هرمیتاژ رو به عهده داشتن.
“بسیار خوب، شما اینجا هستید” گربه سیاه تاکسیدو با دستان سیاهش و ژست خاص خودش مقابل در ورودی آماده است تا برای شما یک بازدید اختصاصی از مقر عملیاتی خودش داشته باشه. این تور پرهیجان شامل گشت و گذار تو سالن های زیرزمینی بزرگ موزه هرمیتاژ، لوله های آب گرم، پنجره های کوچک به سمت دنیای بیرون و البته همکارانی وظیفه شناس که همگی قسم خوردن تا هیچ گربه ای وارد کاخ زمستانی نشه و به آثار باارزش اون صدمه نزنه.
از داستان آمدن گربه ها به هرمیتاژ تا روز ملی گربه در روسیه!
سالی یک مرتبه، موزه هرمیتاژ درهای زیرزمین رو به روی بازدید کنندگان کنجکاو باز میکنه. جایی که گربه های هرمیتاژ مشغول انجام وظیفه هستن. این روز بین مردم روسیه به روز ملی گربه شناخته می شه.
گربه های هرمیتاژ از کجا اومدن؟
گربه ها اینجا از زمان امپراطور الیزابت مشغول به خدمت رسمی بودن. سال 1745 امپراطور حکم کرد تا “37 گربه ترسناک و بزرگ” از کازان به سنت پترزبورگ اعزام بشن. گربه ها در طول جنگ با ناپلئون از زیرزمین ها محافظت کردن، این کار تا بعد از انقلاب اکتبر هم ادامه پیدا کرد. البته در بازه کوتاهی موش کش های شیمیایی با ناموفقیت جایگزین گربه ها شدن. در نهایت دوباره وظیفه به عهده این موش کش های بالفطره قرار داده شد.
در زمان محاصره لنینگراد در جنگ جهانی دوم گربه ها به طور کامل در شهر از بین رفتن. نتیجه این اتفاق بسیار سخت بود: موش ها، این ناقلین بدنام بیماری خیلی زود به جان مردم شهر و آثار هنری هرمیتاژ افتادند.
راه حل این بود که مقامات از شهرهایی که چندان تحت تاثیر جنگ قرار نگرفته بودن تقاضای نیروی کمکی بکنن. بیشترین پشتیبانی توسط مرکز جمع آوری حیوانات در یارسلاو و تیومن انجام شد. 5 هزار گربه از این شهرها در سال 1943 وارد سنت پترزبورگ شد. یک بنای تاریخی و چندین نماد در شهر تیومن به پاس این فداکاری گربه های این شهر ساخته شد. کارکنان موزه اعتراف کردن که از اون زمان حتی یک موش هم در موزه هرمیتاژ ندیدن. البته این میتونه به خاطر شم بالای موش ها و فرار کردن از دست اونها باشه که باز هم از ارزش های این ناجیان هرمیتاژ کم نمیشه.
تخمین زدن جمعیت امروزی گربه های هرمیتاژ کاری سخت و حتی غیرممکن هست. به خاطر اینکه اونها یک جا نمی مونن و همیشه مشغول گشت زنی در راهروهای زیرزمین (مسیری به مسافت 20 کیلومت) هستن. یا اینکه مشغول برگزاری کنفرانس در حیاط کاخ زمستانی یا فضاهایی هستن که فقط پرسنل خاص موزه به اون دسترسی دارن.
چند سال پیش مدیر موزه هرمیتاژ، میخائیل پیوتروسکی صحبت هایی درباره کاهش تعداد گربه ها به 50 قلاده کرد. بقیه گربه ها هم باید سرپناه دیگه ای بیرون از موزه پیدا بکنن. پیشنهادی که به ادعای کارکنان موزه چندان عملی نیست. چرا که هر روز تعداد زیادی گربه فقط برای استراحت نهار پیداشون میشه و دوباره به انجام وظیفه برمیگردن. تو چشماشون میشه این رو خوند که: “اگه ما ولگردی میکردیم، موش ها از اینجا بیرون نمی رفتن”
گربه هایی که به اسم و قیافه شناخته میشن
کارکنان موزه میگن که ما همه گربه ها رو به چهره میشناسیم. حتی اسم بعضی هاشون رو هم میدونیم. یکی از کارمندان زن موزه میگفت که : ماوریک، اون گربه سیاه و سفید بزرگ، بعد از شنیدن اسمش به سرعت جلسه کاریش با شارلوتکا خالدار و ماکار سفید برفی قطع میکنه و سراغ ما میاد. ما هم کمی اون رو نوازش میکنیم تا دوباره به سر کارش برگرده.
زیرزمین سراسر کاخ زمستانی مناطق کار فعال گربه ها هستن. گربه ها آزادانه و بدون نظارت مشغول پرسه زنی وفعالیت هستن. فقط یک بخش کوچک هست که از اختیار گربه ها خارج شده. اون هم برای مراقبت و نگهداری از گربه های بیمار. جایی که بهشون دارو و غذا داده میشه تا دوباره سلامت رو پیدا بکنن.
قبل از اینکه به زیرزمین برسد، کالیکو ژنو با واریا رنگی مشابه در خانه یکی از کارکنان هرمیتاژ زندگی می کرد. با این حال، مالک مرد و بستگان او به دنبال فرزندخواندگی نبودند. به طور معمول، کارکنان سعی می کنند در اسرع وقت یک خانه جدید برای چنین گربه هایی پیدا کنند، زیرا آنها تا آن زمان بیش از حد به مردم عادت کرده اند.
بعضی از این گربه ها امکان واگذاری به عنوان فرزندخوانده را دارن. اکثر موارد خود کارکنان موزه آنها رو به فرزند خواندگی قبول میکنن. قبل از این کار حتما واکسینه خواهند شد. گربه های هفت ماه به بالا هم حتما عقیم شده تحویل خانواده جدیدشون میشن. درنهایت اگر گربه ای خانواده مناسبی پیدا نکرد، گذرش به جمهوری گربه ها میفته. کافه ای که آنا کوندراتویا، دامپزشک اهل سنت پترزبورگ سال 2011 راه اندازی کرده و امروزه با خوشبختی در کنار بچه هاش زندگی میکنه.
گربه ها نماد واقعی زندگی سنت پترزبورگ هستن
جمهوری گربه ها روز ملی گربه خودشون رو دارن. دقیقا یک روز بعد از جشن گربه ها در موزه هرمیتاژ. در این روز بلوار “نگهبانان سواره نظام” به طور موقت به بلوار “گربه های نگهبان” تغییر نام داده میشه.
مردم گربه های خودشون رو برای نمایش و گشت زنی به شهر میارن. تعدادی نیروی داوطلب هم برای کمک به گربه های نیازمند فعالیت هایی رو انجام میدن.
گربه ای به نام دیموک (دودی) بیشتر شبیه به یه ولگرد خاکستری هست. اون بعد از آشنایی با آنای هنرمند و دوستش خانه جدیدی پیدا کرد. الان با آرامش و یک قلاده شیک با صاحبان جدیدش قدم میزنه و به مسافرت میره.
گربه با نام Dymok [“دودی”] شبیه یک ولگرد خاکستری ساده است. او نیز زمانی با آنا هنرمند و دوستش خانه جدیدی پیدا کرد و اکنون با آرامش با یک افسار در اطراف قدم می زند و حتی با صاحبان جدیدش به تعطیلات می رود. او عاشق سفر است، تجربیات جدید را دوست دارد. درست مانند مردم – برخی دوست دارند با هم قرار بگیرند، در حالی که دیگران دوست دارند در خانه بنشینند و تلویزیون تماشا کنند.
این کافه گربه های خودش رو برای فرزندخواندگی به بقیه نمیده. در عوض به مردم فرهنگ فرزند خواندگی گرفتن گربه ها رو یاد میدن. با این ایده که گربه ها به انسان ها و انسان ها به گربه ها نیاز دارن. اولگا سخنگوی جمهوری گربه ها ادعا میکنه که: ما به نوعی آژانس عشق یابی هستیم. زیرا وقتی که یک گربه را نجات میدیم، مشخص نیست که چه کسی به کمک بیشتر نیاز داره؟ گربه یا خودتون.
